Kalabalıklar Arasında Ya…

Ben şimdiye kadar çok defa karşılaştım. Siz ile ben pek da farklı olamayacağımıza göre sizin de aynı şekilde aşina olmanız muhtemel. Nedir bu bahsettiğim? Kalabalıklar arasında yalnız olmak…

Derler ki asıl kötü olan kalabalıklar arasında yalnız olmaktır. O kadar ayağa düşmüş bir ifade ki insanın üstüne düşünesi bile gelmiyor. Herhangi bir yerde bu lafı görürsem topuklarımı götüme vura vura kaçarım. Diyelim ki yinr bundan kaçarken bir patikaya girdim. Patikanın sonu nereye çıksa beğenirsiniz? Evet…

Ben yalnız olmayı seven birisiyim. Belki de sevmiyorum da yalnızlıktan kurtulamıyorum. Sebebi, nasılı çok da önemli değil. Yalnız olduğum üzerinde dursak yeterli. Bu yalnızlığın beni rahatsız ettiği zamanlar var mıydı? Kesinlike vardı. Hatta hayatın temel üç beş kuralından birinin tamamen yalnız olmamak olduğuna karar vermiştim. İnsanca yaşabilmek ve öyle hissedebilmek için illa ki etrafında birileri olmalıydı. Bazıları yüzeysel bazıları derinlere inmiş bağlar… Fark ettiyseniz geçmiş zaman eki kullanıyorum çünkü bu düşüncelerim geçmiş zamandan. Bu, orada kalacakları anlamına gelmiyor elbette. Eğer çıkarımım doğruysa ilerki zamanlarda tekrar tekrar hortalayacaklar.

İşin iki ucu olacak gibi konuştuk şimdiye kadar. Sıra geldi öbür uca. Uzunca bir süredir köyde yaşıyorum. Tamamen tek başıma yaşıyor değilim, insan görüyorum ama sayıları çok az. Şimdi sizden istediğim biraz önce yalnız olmaya dair düşündüklerimi hatırlamanız. Hatırlayamadıysanız yukarı çıkıp okuyun bir zahmet. Özet olarak yalnızlıktan rahatsızlık duyuyordum. Köyde ise bu hiç aklıma gelmedi. Bunun sebebi üzerine biraz düşündüm. Ağzına kadar insan dolu şehirlerde birlikte gezen her insan grubu beni tetikliyor olmalı. Herkesin tek geldiği ya da benden başka kimsenin gelmediği bir konserde nasıl olur da sevgilimle veya bir grup arkadaşımla gelmenin hayalini kurabilirim ki? Sokakta yürürken karşımdan ikili üçlü gelmese insanlar ya da köyde olduğu gibi bomboş olsa sokaklar, içimde bir yarenin ekslikliğini hisseder miyim hiç? Kendi adıma cevap veriyorum: Hissetmem. Dedim ya, aylardır köydeyim. İnsan görmüyorum, eksikliğini de hissetmiyorum. O yüzden bu kalabalıklar içinde yalnız olmak meselesi içinde eser miktarda gerçeklik ve ehemmiyet barındırıyor olabilir. Bana kalırsa yine de gördüğünüzde kaçın siz. Olur da benim gibi bir patikanın sonunda rastlarsanız birkaç dakika vakit ayırırsınız.